Geschiedenis van de Chartreux
De Chartreux, in Nederland beter bekend als de Karthuizer, is een van de oudere rassen.
Hoewel het ras pas sinds het begin van de vorige eeuw doelbewust gefokt wordt, is het door de eeuwen heen vaak beschreven in de werken van wetenschappers. Belangrijke biologen zoals Buffon en Linneaus onderscheidde verschillende Europese kattenrassen waarvan twee namen ons erg bekend zullen voorkomen, namelijk de Chartreux en de Angora.
Over de herkomst van de Chartreux laten de biologen zich niet uit. Wel wordt er soms verwezen naar de Karthuizer monniken, maar deze kloosterorde wijst iedere verbondenheid met het ras resoluut van de hand.
Ook wordt er soms verwezen naar het Midden-Oosten en zelfs naar Zuid-Afrika maar deze theorieën zijn vaak vergezocht en blijven onbewezen. Logischer is het dat de Chartreux een benaming was voor de blauwe huiskatten die van origine in Frankrijk voorkomen. Blauw is immers een kleur die ook bij gewone huiskatten voorkomt en die bij veel mensen bewondering oproept.
De Chartreux is onlosmakelijk verbonden met Frankrijk, waar zij grote populariteit geniet. De Franse liefde voor de Chartreux gaat ver terug. Zo droeg de Franse dichter Joachim Du Bellay (1522-1560) al aan het begin van de 16de eeuw een gedicht op aan zijn overleden blauwe kat. Recentere voorbeelden zijn de Franse oud-President de Gaulle en de Franse schrijfster Colette die een boek schreef over haar favoriete Chartreux, Saha.
In Le Chat qui rit 4 en Le Chat qui rit 5 vindt u een uitgebreide versie van de geschiedenis.
Copyright Cattery Bont en Blauw 2004
Ontstaan La Reine Bleue
Wij wonen in Grave, midden in het centrum van dit oude vestingstadje aan de Maas. Een aantal jaar geleden waren ze tegenover ons huis nieuwe appartementen aan het bouwen en op een mooie zomermiddag zag ik een kat onder een bouwkeet. Ik probeerde haar te lokken met wat eten en na drie dagen durfde ze ook te eten als ik op een paar meter afstand zat. Opeens kwam ze naar me toe en gaf kopjes. Ik kon haar makkelijk aaien en oppakken en vond haar prachtig. Een hele mooie blauwe dame. We hebben haar in de bench van onze vroegere katten meegenomen naar het asiel om te kijken of ze gechipt was. Helaas (voor mij, ik was inmiddels helemaal weg van haar) was dat zo. De eigenaar had haar bij het asiel als vermist opgegeven. Ik belde en de vrouw huilde, zo blij was ze dat Milou, zoals ze heette, terecht was. Die zelfde dag kwamen ze haar ophalen. Ik vond het eigenlijk best wel jammer, maar ja, niemand wil een familielid missen, dus mocht ze fijn weer mee naar haar eigen huis. Maar ik was verkocht, ik wilde ook een blauw katje en Milou was een Britse korthaar. Dus ik op zoek naar fokkers. Uiteindelijk zijn we bij een aantal fokkers geweest, maar vond bij de ene de poesjes niet mooi en bij de andere waren alleen katers te koop en ik wilde perse een poes. Toen dacht ik aan de eigenaresse van het kattenhotel waar onze vroegere katten weleens logeerde, zij heeft verstand van zaken en ik vroeg haar om advies. Ik legde haar uit hoe en wat en ze zei, dat ze 2 blauwe katers als gast had en of ik die wilde zien. Natuurlijk!!!
Dus wij naar buiten en daar zaten ze, in de zon heerlijk lui te zijn. Grote majestueuze mannen, met mooie dikke wangen, lieve ogen en een lieve lach en een schitterende vacht. De Chartreux.
Aangezien de eigenaar van de katten het paspoort van deze katers achter hoort te laten kwam ik achter de naam van de oorspronkelijke fokker.
Dezelfde avond belde ik hem en hij raadde me aan eens te kijken op de site van de werkgroep Chartreux, “le chat qui rit”. Dat heb ik gedaan en alles wat ik kon vinden over de Chartreux gelezen. Na ongeveer een half jaar zoeken, fokkers mailen en bellen zag ik dat bij cattery De L’ile Bleu, nog een poesje dat een warm nestje zocht, ik belde meteen en de volgende zondag mochten we komen kijken. Dit was het een mooi speels poesje, wat heerlijk door de ren huppelde. Een mooie vader en moeder en ook nog een zusje. Eigenlijk wilde ik haar meteen meenemen, maar Monique, de eigenaresse zei dat ze haar de volgende week zou komen brengen. Op 29 juli kwam Anabel bij ons wonen. Ik had meteen enkele dagen vrij genomen zodat ze aan mij en haar nieuwe huis kon wennen. Dat ging prima, ze voelde zich meteen thuis en ging op onderzoek uit. Ze rende zelfs zonder aarzelen de trap (een open trap!) op en vond mijn bed meteen een geschikte plaats om lekker op te liggen. Dat bleef zo, iedere avond ging ze mee naar boven en begon aan het voeteneinde op een dekentje en zodra ik bijna sliep kwam ze naast me liggen. Anabel was net negen maanden oud toen ze voor het eerst krols werd, twee weken later weer en nog een keer na twee weken. Ze moest gedekt worden, dus ik ben op zoek gegaan naar een dekkater en vond dat Welkom van Cattery Wamwir tot Woepwoes een mooie en eveneens vrij jonge dekkater was. Ik belde met Marja de eigenaresse van de cattery en we maakten een afspraak. Zodra Anabel weer krols was zou ze naar Welkom gaan. Ze zou een week daar blijven. Wat heb ik haar gemist, maar Marja stuurde mailtjes en foto’s en ik wist dat ze in goede handen was. De 2e dekking was gelukt Anabel was zwanger. Ze kreeg 1 katertje, onze Caesar. Een mooi klein mannetje, maar we vonden wel dat hij nogal grote poten had?
Inmiddels is hij 7 jaar, weegt ruim 7,6 kilo is beresterk en groot, een brok spieren. Gelukkig is hij ook heel erg lief en ongelooflijk nieuwsgierig. Ik geloof dat hij alle kasten, vensterbanken, kamers en kattenbakken in het huis wel ontdekt heeft. Hij woont in de serre die aan onze huiskamer grenst en dat is ook echt zijn domein. Toen Caesar een week oud was ben ik op zoek gegaan naar een meisje voor hem omdat ik graag met hem verder wilde fokken en moeder en zoon kan natuurlijk niet. Ik ben via een bevriende fokker in België geattendeerd om te gaan zoek via Facebook en na heel veel mailtjes te sturen naar fokkers in Frankrijk, België en zelfs Servië, vond ik toch in Nederland een cattery die kittens had. Cattery Poekie Mau Mau in Uithuizen (240 kilomater verderop!) We zijn gaan kijken en daar zagen we Julia, een mooie Chartreux dame. Ik moest nog een aantal weken wachten voordat ze mocht verhuizen en we spraken af dat ik haar op eerste pinksterdag zou mogen halen. Ze voelde zich vrijwel meteen thuis en vond Caesar ook helemaal leuk, een echt stelletje. De dag voor hemelvaart 2015 beviel Julia van vier prachtige kittens, 3 poesjes en 1 katertje.