Het is Januari gelukkig en oud en nieuw is met al dat geknal voorbij.

Op dit moment is Florence bij Caesar en die vermaken zich prima samen. Nu dus even negen weken wachten en hopelijk kunnen we dan weer genieten van een nieuw nestje.

Julia zal ook wel snel krols worden. Meestal “steken ze elkaar aan”.

Zoals het altijd werkt bij (poezen)moeders is ze erg beschermend en er mag dus ook niemand zomaar aan haar kindjes komen. Ik natuurlijk wel en Maike ook, maar vreemde daar heeft ze het niet zo op. Dus komen er mensen kijken naar de kittens dan zet ik haar meestal even op mijn slaapkamer ofzo zodat ze niet blaast of bang is. Nu heeft ze dat nog nooit gedaan maar ik wil het risico niet lopen. Florence is daar een stuk relaxter in, ook zij is erg beschermend, maar zolang ik erbij ben, en je rustig en lief bent, dan mag je haar kleintjes best bewonderen. En wondertjes dat zijn het! een poes is zo ongeveer 9 weken zwanger, als de kittens geboren worden zijn ze nog blind en doof, maar weten de mama prima te vinden om te kunnen eten. Na een dag of 10 a 14 gaan de oogjes op en kunnen zich oprichten. Een aantal dagen daarna kunnen ze al echt op staan en kleine stukjes lopen, wel wankel in het begin, maar datgaat snel beter. Ze spelen dan ook al samen en proberen elkaar om te duwen en achterna te rennen. Na ongeveer 4 weken mogen ze uit de werpkist, eerst een halfuurtje maar steeds wat langer. Dan gaat het nog sneller want ze hebben dan de ruimte en lopen al behoorlijk stevig en kunnen hun spieren goed trainen. Ze zullen ook proberen te klimmen, soms heel hoog en weten ze even niet welke route ze het beste weer naar beneden kunnen nemen op de krabpaal. Als ik het een of twee keer voor doe (van het ene plankje naar het andere) weten ze het en kunnen het zelf, al houd ik regelmatig mijn hart vast. De weken daarna is het spelen, spelen en spelen. Ook natuurlijk eten en slapen. Ze eten dan al vast voedsel zoals brokjes en mousse en weten ook de kattenbak zelf te vinden. Mama leert ze nog veel en doen haar in alles na. Als ze dertien weken oud zijn mogen ze hun moeder (en mij…) verlaten, altijd een lastig moment, maar als ik weet dat ze in hun nieuwe huis een goed leven tegemoed gaan, is dat voor de moederpoes en mij een goed gevoel.