Ook Carel, ons kleinste mannetje is verhuisd. Eigenlijk zou hij wat langer bij ons blijven omdat zijn nieuwe gezin nog moest verhuizen. Op een ochtend belde Ilse, de moeder van Dean en Justin, dat Dean (die de nieuwe mensenpapa van Carel zou worden) zo ongeduldig was en dat het wachten hem veel te lang duurde. Mag Carel al eerder komen? Hij was inmiddels 17 weken, dus geen probleem. Wij togen naar Almere. Zoals altijd, ik achterin, poes op schoot en Maike achter het stuur.

We werden in de gang opgewacht door Ilse en omdat ik Dean wilde verassen (hij wist van niets) liet ik Carel even in zijn bench in de gang staan en liep de huiskamer binnen. Dean moest even nadenken wie ik ook al weer was, maar toen ik zei dat ik “van de poesjes” was, wist hij het weer en vroeg meteen naar Carel. Omdat Dean precies een week later jarig was, deden we net of we voor zijn verjaardag kwamen en ons een week vergist hadden. Dean vond dat grappig en de kleine kadootjes die ik voor beide mee had genomen werden meteen uitgepakt. Het waren bekers met wat snoep erin, dus schot in de roos.

Maar bij een verjaardag hoorde kadootjes, toch? Ik liep naar de gang en haalde Carel (Dean gaat hem Pluis noemen). Dat koppie van Dean was onbetaalbaar! Ik pakte Pluis uit zijn mandje en liet hem eerst even de kattenbak en het voer en water zien en daarna mocht hij op verkenning. Het was natuurlijk voor zowel Dean als Justin heel lastig om hem eerst een beetje met rust te laten maar ze deden toch wat hun gevraagd werd. Zelfs hun herder luisterde fantastisch en bleef keurig op zijn kussen liggen.

Na de slaapkamer van de jongens onderzocht te hebben, kwam Pluis even in de huiskamer kijken, hij liep heel brutaal rond tot hij de hond in de gaten kreeg. Dikke staart en hoge rug, maar niet bang. Na wat geblazen te hebben liep hij gewoon door en ging verder met verkennen. Inmiddels nam ik met Ilse het contract door en Dean en Justin keken aan een stuk door naar dat kleine mannetje dat door het huis liep. De keuken, de drinkbak van de hond, de lego en onder de kast, alles werd aandachtig bekeken en besnuffeld.

Inmiddels zijn ze verhuisd en is Pluis ook zijn nieuwe huis, helemaal thuis. Zo fijn, Pluis gelukkig en Dean gelukkig en ik natuurlijk ook.

lekker liggen!

samen met Dean knuffelen.

 

inmiddels dikke vrienden.