Gelukkig, oud en nieuw is weer voorbij. Hier in onze binnenstad met veel bebouwing en hoge huizen wordt behoorlijk veel geknald en galmt dus behoorlijk.

Siervuurwerk is mooi, maar die knallers die de stoeptegel omhoog laten komen vind ik verschrikkelijk. Ze hebben nu uitgevonden dat als je zo’n knalding in een put gooit het lekker nog veel harder gaat. Fijn, de ruiten trilden bijna de kozijnen uit. Het gaat echt belachelijk hard.

Dieren  vinden het al helemaal erg, zij horen natuurlijk veel beter, dus voor hen klinkt het nog harder. Gelukkig zijn ze niet allemaal bang, maar Nol (de kater mijn moeder) is panisch. Hij gaat onder het bed zitten en pas heel vroeg in de ochtend als alles rustig is, durft hij er onderuit te komen om wat te eten en op de bak te gaan. Zo zielig, hij weet zich dan echt geen raad.

Mijn katten zijn iets stoerder, al vinden ze het ook niet leuk. Julia wil het liefste dicht bij mij zitten. Anabel slaapt overal doorheen en ook Florence vindt het allemaal niet zo spannend, al was ze wel wakker en alert, maar bleef verder gewoon lekker liggen in haar krabpaal.

Caesar woont in de serre met een glazen dak, waardoor hij de flitsen ziet (door de “dakzonwering” heen) en dat vindt hij akelig, plus de stukjes die op het dak vallen vindt hij eng. Dus daar het licht de hele nacht aan zodat hij de flitsen niet ziet en ik ga lekker bij hem zitten als er te veel rond vliegt.

Eigenlijk vind ik dat ze vuurwerk moeten afschaffen en dat daar streng op gecontroleerd moet worden. Of ergens waar niet veel mensen wonen (bijvoorbeeld op een groot veld aan de Maas) een groot vuurwerk spektakel georganiseerd door proffesionals.

Ik heb hier vorig jaar ook over geschreven, maar het blijft vervelend dus vandaar.

Maar gelukkig zijn we weer een jaar verlost van dat geknal.